Fortyfikacje
Fortyfikacje Linii Mołotowa - Rejon Ciemnoszyje.
Stanowi je 12 żelbetonowych schronów bojowych fortyfikacji stałej fragmentu 66 Osowieckiego Rejonu Umocnionego Linii Mołotowa.
Wszystkie schrony proradzieckie w Rejonie punktu oporu Ciemnoszyje powstały na przełomie 1940 i 1941 roku przed wojną Związku Radzieckiego z Niemcami.
Prace przygotowawcze i budowlane trwały od lipca 1940 do czerwca 1941 roku.
Schrony wykorzystano podczas walk z Niemcami.
Od 22 czerwca do 25 czerwca 1941r.
Oddziały 10 Armii Radzieckiej w oparciu o Osowiecki Rejon Umocniony przez kilka dni stawiały opór nacierającym wojskom niemieckim.
Później wojska radzieckie wycofały się z tego terenu w kierunku Białegostoku i Wołkowyska.
Kompleks umocnień Ciemnoszyje 66 Osowieckiego Rejonu Umocnionego Linii Mołotowa można podzielić na trzy grupy pod względem położenia:
- największy kompleks skupiający 6 schronów znajduje się w Kolonii Muzgowina,
- kompleks składający się z 3 schronów, usytuowany jest w kierunku wschodnim po obydwóch stronach szosy Białystok - Grajewo, na obszarze związanym z Kolonią Ciemnoszyje,
- rozproszony (3 schrony) wzdłuż linii drogi łączącej wieś Białaszewo z Sojczynkiem.
Kompleksy omawianych schronów znajdują się na terenach zadrzewionych, leśnych oraz jeden występuje na tzw. skraju polany, w niedalekim sąsiedztwie torów kolejowych i szosy.
Wszystkie obiekty w Ciemnoszyjach są typowymi budowlami umocnień obronnych Linii Mołotowa, wznoszonymi prawdopodobnie zgodnie z typowymi projektami modyfikowanymi na miejscu.
Różnice w układzie przestrzennym i planowanym wyposażeniu wynikają z różnych funkcji, jakie miały spełniać podczas obrony. Umocnienia w rejonie Ciemnoszyj są to stałe schrony bojowe do ognia czołowego (10) lub bocznego - półkaponiery (usytuowane w pobliżu linii kolejowej).
Jedną trzecią całej liczby schronów stanowią obiekty uproszczone, o tylko jednej izbie bojowej z przelotnią prostą.
Pozostałe schrony są obiektami jednokondygnacyjnymi, wieloizbowymi.
Liczba pomieszczeń waha się od dziewięciu do trzynastu.
Stanowi je 12 żelbetonowych schronów bojowych fortyfikacji stałej fragmentu 66 Osowieckiego Rejonu Umocnionego Linii Mołotowa.
Wszystkie schrony proradzieckie w Rejonie punktu oporu Ciemnoszyje powstały na przełomie 1940 i 1941 roku przed wojną Związku Radzieckiego z Niemcami.
Prace przygotowawcze i budowlane trwały od lipca 1940 do czerwca 1941 roku.
Schrony wykorzystano podczas walk z Niemcami.
Od 22 czerwca do 25 czerwca 1941r.
Oddziały 10 Armii Radzieckiej w oparciu o Osowiecki Rejon Umocniony przez kilka dni stawiały opór nacierającym wojskom niemieckim.
Później wojska radzieckie wycofały się z tego terenu w kierunku Białegostoku i Wołkowyska.
Kompleks umocnień Ciemnoszyje 66 Osowieckiego Rejonu Umocnionego Linii Mołotowa można podzielić na trzy grupy pod względem położenia:
- największy kompleks skupiający 6 schronów znajduje się w Kolonii Muzgowina,
- kompleks składający się z 3 schronów, usytuowany jest w kierunku wschodnim po obydwóch stronach szosy Białystok - Grajewo, na obszarze związanym z Kolonią Ciemnoszyje,
- rozproszony (3 schrony) wzdłuż linii drogi łączącej wieś Białaszewo z Sojczynkiem.
Kompleksy omawianych schronów znajdują się na terenach zadrzewionych, leśnych oraz jeden występuje na tzw. skraju polany, w niedalekim sąsiedztwie torów kolejowych i szosy.
Wszystkie obiekty w Ciemnoszyjach są typowymi budowlami umocnień obronnych Linii Mołotowa, wznoszonymi prawdopodobnie zgodnie z typowymi projektami modyfikowanymi na miejscu.
Różnice w układzie przestrzennym i planowanym wyposażeniu wynikają z różnych funkcji, jakie miały spełniać podczas obrony. Umocnienia w rejonie Ciemnoszyj są to stałe schrony bojowe do ognia czołowego (10) lub bocznego - półkaponiery (usytuowane w pobliżu linii kolejowej).
Jedną trzecią całej liczby schronów stanowią obiekty uproszczone, o tylko jednej izbie bojowej z przelotnią prostą.
Pozostałe schrony są obiektami jednokondygnacyjnymi, wieloizbowymi.
Liczba pomieszczeń waha się od dziewięciu do trzynastu.
Galeria zdjęć
