Kościół p.w. Imienia NMP w zespole klasztornym Pijarów
Kościół zbudowany w latach 1701-1704, w 1902 roku dobudowano zakrystię od północy. Od południowego-wschodu połączony z budynkiem klasztoru, od północnego- zachodu z budynkiem kolegium. Obiekt murowany z cegły, otynkowany. Na planie prostkąta z dobudowaną przy północnej ścianie prezbiterium zakrystią, po przeciwnej stronie przedsionek z przejsciem do klasztoru. Fasada trójosiowa wyznaczona przez pilastry toskańskie na półokrągłym przyczółkiem, wewnątrz niego data 1704. Nad portalem płycina w analogicznej tynkowanej opasce jak portal, wewnątrz niej tynkowane symbole Maryjne. Powyżej okno zamknięte łukiem odcinkowym. Następnie fryz wewnątrz, którego łacińska inskrypcja. Fasada zwieńczona trójkątnym szczytem obwiedzionym gzymsem. Wewnątrz niego oko opatrzności otoczone przez putty. Szczyt w narożach i zwieńczeniu flankowany przez kamienie sterczyny. Części boczne fasad niższe z prostokątną płyciną. Zamknięte spływami z kamienną sterczyną. Do ścian bocznych bliżej fasady przylegają skrzydla klasztoru. Elewacje boczne gładkie z otworami okiennymi o zróżnicowanej wielkości, zamknięte łukami odcinkowymi i płaskimi. Ściany wzdłużne nawy głównej i naw bocznych zamknięte gzymsem wieńczący. Ściany zakrystii ujęta lizenami. Ściana tylna gładka z dwoma pionowymi szeregami prostokątnych płycin. Elewacja tylna zwieńczona gzymsem. W szczycie obwiedzionym gzymsem okulus. W szczycie dachu nad prezbiterium murowana sygnaturka zwieńczona krzyżem. Nawa główna z dachem dwuspadowym, nawy boczne z jednospadowymi, zakrystia z dwuspadowym. Wszystkie kryte blachą miedzianą.