Muzeum Pożarnictwa

zbudowany został w II połowie XIX w. na planie prostokąta. Drewniany, oszalowany deskami budynek jest pokryty czterospadowym dachem z blachy, na środku którego w układzie pionowym znajduje się wieża z dachem namiotowym zwieńczonym szpicem, pokryta także blachą. Okna zasłaniane są okiennicami. Pod koniec XIX w. budynek ten został przekazany szczuczyńskiej OSP i służył jej jako szopa na sprzęt i remiza do ćwiczeń – była to tzw. „wozownia”. Kilka lat później budynek przebudowano i umieszczono

w nim także świetlicę, w której działał i wystawiał swoje sztuki teatr amatorski. Po wybudowaniu nowej murowanej remizy, w dużej sali starego budynku zostaje uruchomione w 1961 r. kino „Wissa”, a mała jest udostępniona jako lokal zastępczy dla biblioteki. Z okazji jubileuszu 100-lecia OSP w 1982 r. w dużej sali budynku utworzono „Muzeum Pożarnictwa”, które działa do dnia dzisiejszego.

Mała sala natomiast została zaadaptowana na salę wystawienniczą, gdzie prezentowane są okolicznościowe wystawy. Budynek obecnego „Muzeum Pożarnictwa” wkomponowany jest w teren tzw. starego parku, który został założony na planie czworoboku między ulicami Ogrodową, Nową i Senatorską. Powstał on ok. 1882 r. w miejscu dawnego rynku końskiego. Znajdowało się tu i nadal znajduje wiele pięknych drzew liściastych. Park szybko stał się miejscem spotkań mieszkańców,

można by rzec, że spełniał on rolę letniego salonu Szczuczyna. W ogrodzonym wysokim parkanem ogrodzie spacerowym w sezonie

letnim koncertowały miejscowe orkiestry. Przez wiele lat było to ulubione miejsce zabaw dzieci. W wakacje rozkładało się tu wesołe miasteczko z mnóstwem karuzel i innych atrakcji. Obecnie park jest znów miejscem odpoczynku całych rodzin. Znajduje się tu wiele ławek przy wytyczonych alejkach, plac zabawdla dzieci oraz duża scena, która wykorzystywana jest przy większości przedsięwzięć kulturalnych organizowanych w mieście.